OP.CIT, CZYLI TABLOID DLA INTELEKTUALISTÓW - WYŁĄCZNIE TREŚCI WYSZUKANE

Szokująca zbrodnia w Pakistanie. Nauczyciel powiesił i zakatował na śmierć siedmioletniego ucznia seminarium duchownego. Tylko dlatego, że chłopiec nie nauczył się zadanej lekcji z Koranu.
Mohammad Atif, syn rolnika, uczył się i mieszkał w seminarium w Vehari w prowincji Pendżab z 20 innymi chłopcami, m.in. ze swoim kuzynem. Kiedy po zajęciach nie wrócił na noc, jego brat zawiadomił rodzinę. Nad ranem ciało chłopca odnaleziono w zamkniętym na kłódkę pokoju jego nauczyciela - kleryka Maulvi Ziauddina.
Okazało się, że Ziauddin powiesił swojego ucznia do góry nogami na wiatraku. Chłopiec wisiał tak ponad pół godziny. Gdy zaczął płakać, nauczyciel zaczął go bić pałką. Uderzenia były tak silne, że chłopiec zmarł. Jak później tłumaczył Ziauddin, była to kara za to, że mały Atif nie nauczył się żadnej z części Koranu. Przyznał też, że od lat karał uczniów w ten sposób za nieodrobione lekcje, ale nigdy im się nic nie stało. "Okazał się za słaby" - mówił morderca. Dodał, że przez całą noc próbował ocucić chłopca, ale bez skutku - pisze gazeta.pl.
Według organizacji praw człowieka Lawyers for Human Rights and Legal Aid, w Pakistanie coraz częściej dzieci są porywane, bite i mordowane. Liczba takich przypadków wzrosła z 617 w 2006 roku do prawie 1600 w 2007 roku.

13-letni Jake Roberts chciał grać na konsoli Nintendo Wii. Jednak oglądająca telewizję siostra nie chciała mu oddać pilota. Rodzeństwo zaczęło się kłócić i wtedy ojciec Jake'a skonfiskował konsolę. Wściekły 13-latek wybiegł z płaczem do swojego pokoju. Kilka godzin później był już martwy - powiesił się na szkolnym krawacie.
Rodzinna awantura o grę telewizyjną - podobne wybuchają w wielu domach na całym świecie. Zwykle kończy się na płaczu, czasami na tęgim laniu. Jednak tym razem było inaczej. W Scarborough w hrabstwie North Yorkshire, w napadzie histerii 13-letni chłopiec powiesił się we własnym pokoju.
Jake Roberts, uczeń katolickiej szkoły św. Augustyna, z okazji trzynastych urodzin dostał od rodziców trochę pieniędzy - relacjonuje brytyjski "Daily Mail". Natychmiast pobiegł do sklepu i wrócił z nową grą na popularną konsolę Nintendo Wii.
Chłopiec chciał szybko zacząć zabawę, ale telewizor zajęła jego siostra. Jake próbował jej odebrać pilota i wybuchła awantura. Szarpiące się rodzeństwo rozdzielił więc ich ojciec John, który skonfiskował małemu awanturnikowi konsolę. Wściekły chłopiec pobiegł do swojego pokoju i trzasnął drzwiami. Nigdy już z niego nie wyszedł.
Po kilku godzinach od awantury, tata 13-latka wszedł do pokoju syna. Przez chwilę nie mógł uwierzyć w to, co widzi. Z belki łóżka, z pętlą zaciśniętą wokół sinej szyi, na szkolnym krawacie zwisał jego ukochany syn.
Na łamach "Daily Mail" rodzice Jake'a wspominają, że ich synek był niezwykle utalentowany i wrażliwy. Pisał wiersze i opowiadania, miał niezwykle bujną wyobraźnię. Werdykt sądu uwalnia rodziców od odpowiedzialności, ponieważ stwierdzono, że śmierć chłopca była nieszczęśliwym wypadkiem, w którym rodzice nie zawinili.

[FJ, Powiesił się, bo tata zabrał mu grę, w: "Dziennik"]

Dzisiaj mało kto myśli o Angelinie Jolie inaczej jak o zdolnej aktorce, szczęśliwej i spełnionej partnerce Brada Pitta, która adoptuje dzieci z krajów Trzeciego Świata.
Niewiele osób pamięta jednak jaką miała przeszłość. Prowokowała swoim wyglądem, opowieściami o wyuzdanym seksie i zachowaniem, min. całując namiętnie swojego brata podczas gali rozdania Oscarów.
Jolie nigdy nie stroniła od opowieści na temat swojego prywatnego życia, w szczególności, jeśli chodziło o sprawy łóżkowe. Nigdy nie ukrywała tego, że jest biseksualna i że zaczęła uprawiać seks bardzo wcześnie. Teraz jednak zapewnia, że z niektórych rzeczy wyrosła...
Kiedy miałam 14 lat, kolekcjonowałam noże. Ja i mój pierwszy chłopak postanowiliśmy pociąć się nożami w łóżku. To było bardzo głupie, a teraz ludzie myślą, że tak się dzieje za każdym razem kiedy idę do łóżka. Nigdy więcej tego nie powtórzę. To była wielka pomyłka, a my wtedy naprawdę się poraniliśmy. Byłam wtedy bardzo młoda i zainteresowana wampiryzmem, eksperymentowałam i przez to wylądowałam w szpitalu.
Kilka lat temu Angelina wspominała to zupełnie inaczej: Sam seks nigdy mi nie wystarcza. Prawdziwą przyjemność z moim pierwszym chłopakiem odczułam dopiero wtedy, kiedy w trakcie aktu seksualnego wzięłam nóż i nacięłam mu skórę. On zrobił to samo. Kiedy byliśmy cali we krwi, poczułam, że moje serce zaczyna szybciej bić. To było dla mnie coś szczerego.
Nie da się ukryć, że Jolie ma chyba jakąś manię na punkcie krwi. Swojego pierwszego chłopaka pocięła nożem, na ślubie ze swoim mężem nosiła koszulkę, na której jej krwią wypisane było jego imię. Drugi mąż, Billy Bob Thorton dostał zaś w prezencie fiolkę z krwią swojej żony.

43-letni mieszkaniec Genui porwał swoją byłą narzeczoną, a następnie zawiózł ją do swojego domu i zmusił do umycia piętrzących się naczyń i prasowania. [...]
W sobotni wieczór Włoch wszedł do pubu, w którym była jego była 30-letnia narzeczona, a następnie na oczach jej koleżanki oraz wielu innych gości wyprowadził ją z lokalu, wsadził do samochodu i zawiózł do domu.
Karabinierów zawiadomiła przyjaciółka kobiety podając adres sprawcy uprowadzenia. Gdy funkcjonariusze weszli do jego domu, zobaczyli, że mężczyzna grożąc kobiecie kazał jej zmywać i prasować. Porywacz został zatrzymany.

Pisze pan coś?
Ależ skąd.
A chciałby pan?
Nie. Witam to z wielką przyjemnością. [...]
To co pan będzie robił na emeryturze?
Bardzo dużo. Na przykład codziennie będę sobie robił pomiar serca. I to jest bardzo interesujące.

Kerstin Fritzl, 19-letnia córka potwora z Amstetten, której lekarze cudem uratowali życie, chce wreszcie poznać świat. Biedna dziewczyna, która całe życie spędziła w piwnicy, nie widząc ani razu słońca, marzy o tym, by popłynąć łódką po rzece i... pójść na koncert Robbiego Williamsa. Bo właśnie jego muzykę usłyszała, gdy odzyskała świadomość już na wolności.
Dziewczyna zaczęła już chodzić po szpitalnym oddziale i wreszcie poznaje świat za oknem. Wie już, że to, co widziała w telewizorze w piwnicy, w domu, w którym ojciec trzymał ją przez 19 lat w zamknięciu, to nie - jak mówiła jej matka - zwykłe obrazki, a prawdziwe życie.
Dlatego poprosiła lekarzy, by pozwolili jej wyjść poza mury - tam, gdzie jeszcze nigdy w swym życiu nie była. Jak zdradził australijskiemu "Herald Sun" doktor Albert Reiter, który zajmuje się pacjentką, jej największym marzeniem jest popłynąć statkiem po rzece. A potem pójść na koncert Robbiego Williamsa. Bo tuż po wybudzeniu ze śpiączki jeden z lekarzy przyniósł jej walkmana, w którym była kaseta z piosenkami brytyjskiego gwiazdora, i Kerstin chce teraz usłyszeć, jak piosenkarz śpiewa na żywo. [...]
W piwnicy był telewizor, ale matka wmówiła dzieciom, że to, co widzą, to tylko obrazki, i że cały świat to niewielki loch, w którym żyją.
Gdy dziewczyna ciężko zachorowała, jej matka przekonała potwora, by ten zawiózł dziewczynkę do szpitala. W jej ubranie wszyła karteczki z apelem o pomoc. Lekarze, gdy je przeczytali, od razu wezwali policję, która uwolniła rodzinę Fritzlów spod władzy potwora z Amstetten.

Podobnie jak [naiwna jest - przyp. GW] wiara, której działacze lewicowi czepiają się dziś równie kurczowo, że w jakiś magiczny sposób nada lewicy nową, atrakcyjną tożsamość Sławomir Sierakowski ze swoimi współpracownikami.
Po pierwsze, środowisko to stanowczo i demonstracyjnie odżegnuje się od tradycji Bieruta i Jaruzelskiego, która dla twardego trzonu SLD pozostaje podstawą tożsamości – nie wystarczy raz nie zaprosić Urbana i Rakowskiego, by ta przeszkoda zniknęła.
Po drugie, nie bagatelizując dorobku „Krytyki Politycznej” w przyswajaniu polszczyźnie języka lewicy amerykańskiej i zachodnioeuropejskiej, na razie jedynym politycznym konkretem, jaki zdołało ono wyartykułować, jest wysoki podatek spadkowy. Abstrahując od faktu, iż postulat rabowania wdów i sierot źle świadczy o tych, którzy z nim występują – jest to zdecydowanie za mało na zbudowanie jakiejkolwiek politycznej tożsamości, nawet neobolszewickiej.
Od lektury, nawet rozumnej, Davida Osta do stworzenia nowej, spójnej odpowiedzi na wyzwania tej swoistej sytuacji postkolonialnej, jaką jest postkomunizm, droga pozostaje bardzo daleka.

* * *

Piętnastoletnia Basia Kaczyńska jest autorką dwóch wydanych książek. Trzecia czeka na druk.
Na ostatnich warszawskich targach podpisywała „Siostrę dzienną”, która rok temu ukazała się nakładem Agencji Wydawniczej Jerzy Mostowski.
Miała dziesięć lat, kiedy LSW opublikowała w 2003 r. jej debiutancką minipowieść „Planeta koni” z autorskimi ilustracjami. Gotowy jest „Tryptyk Świata Mgły”, epos pełen poetyckiej fantazji.
– Nie można przystąpić do pisania książki bez pomysłu – mówi Basia. – Punktem wyjścia dla „Siostry dziennej” była zabawa na plaży z młodszym bratem Zbyszkiem. Wykopaliśmy okrągły dół i na jego ścianach wyobraziliśmy sobie całe miasto. Opisałam je w mojej książce. Pomysł „Tryptyku Świata Mgły” przyszedł mi do głowy podczas lektury książki „Smoki jesiennego zmierzchu”. Zaskoczyło mnie postępowanie jednej z postaci. Uznałam, że gdybym to ja była autorką powieści, zachowałaby się zupełnie inaczej. W ten sposób pierwotna postać, ale obdarzona przeze mnie innym charakterem, zachowaniem i wypowiedziami, zaczęła się jakby sama stwarzać. Pisanie „Tryptyku Świata Mgły” zajęło mi około roku. Z wydawcami rozmawia mój dziadek.
Basia, uczennica trzeciej klasy Gimnazjum im. Żmichowskiej w Warszawie, dużo czyta, także po angielsku i francusku. Spore wrażenie zrobił na niej film „Nosferatu”, lubi też „Labirynt Fauna” i „Gnijącą pannę młodą”. Hoduje Szyszkę, papużkę falistą, która ostatnio obdarowała ją dwoma jajkami.
Podziwia Tolkiena za monumentalnego „Władcę pierścieni”, choć nie tak dla niej zajmującego jak „Opowieści z Narnii” Lewisa. Sięga po książki Pratchetta. W jej „Tryptyku…” niektórzy bohaterowie mówią w stworzonym przez nią dźwięcznym języku wylfickim. Autorka dołącza słowniczek podstawowych zwrotów, objaśnia imiona postaci. W przypadku jednego z występujących tam rodów są to przetworzone łacińskie nazwy nietoperzy. Cechą charakterystyczną prozy Barbary Kaczyńskiej jest traktowanie postaci i sytuacji z lekką ironią.
– W książkach fantasy nie lubię tonu zbyt serio. Pompatyczność i patos zawsze mnie śmieszą. Wolę być wobec nich zdystansowana. Chciałabym być pisarką, choć zdaję sobie sprawę, że w tym zawodzie niełatwo się utrzymać – wyznaje.